Van harte gefeliciteerd Mate, Lillith en Noa! Jullie hebben je prijs dubbel en dwars verdiend met jullie mooie verhaal!
Lees onder de foto het winnende verhaal van Mate Stroot.
Lees hieronder het winnende verhaal van Mate Stroot:
Er was eens een heel ondeugend jongetje, met een blauwe bril. Hij draagt twee verschillende sokken, één groene met witte stippen en de andere rood met zwarte strepen. Zijn naam is Pieter-Jan Dondersteen. Samen met zijn allerbeste vriend Sonic Super Snel beleefden ze de gekste en leukste avonturen.
Pieter-Jan Dondersteen was al heel lang op zoek naar een lesboek over Spekkie en Sproet.
Daarom gingen ze samen op avontuur in het Winkelcentrum Enschede op Zuid. Daar aangekomen, ziet Sonic Super Snel een bakje met gekleurde nootjes op een net gekleed tafeltje liggen. Zo maar… midden in het winkelcentrum! Sonic Super Snel racete er met een vaart naartoe. Met grote ogen keek Sonic Super Snel naar de mooie, schitterende, gekleurde nootjes. Maar wat staat daar op het bakje? “Tover nootjes!”
Ondertussen komt Pieter Jan Dondersteen er ook aan hollen, want hij is niet zo snel als zijn allerbeste vriend. “Zullen we er ééntje nemen?” vraagt Sonic Super Snel. “Misschien kunnen we een boek wensen van Spekkie en Sproet!” Maar Pieter Jan Dondersteen hoorde al niet meer wat zijn vriend tegen hem zei. Pieter Jan Dondersteen had zijn mond al helemaal vol gepropt met al de tovernootjes. Oh nee, als dat maar goed gaat!
Pieter Jan Dondersteen voelt zich vreemd, heel vreemd. Hij krijgt het er warm van. O nee! Pieter Jan Dondersteen wordt klein. Heel klein. Zo klein als een muis! “Help, help, ik ben hier!” Sonic Super Snel ziet wat er met zijn beste vriend is gebeurd. “Kom, ik help je wel!” Met zijn klein vriend in de borstzak gaat Sonic Super Snel op zoek om zijn kleine vriend weer groot te krijgen.
Net als ze de Bruna in willen gaan, komen ze een hele grote zwarte kat tegen. “Miauw, miauw, wat ben jij klein! Klim op mijn rug en aai mij 3 keer over mijn grote kop en geef mij dan een kus! Als je dat gedaan hebt, mag je één wens doen.”
Pieter Jan Dondersteen twijfelt een beetje. Zal hij de kat écht een kus geven? Hij wil zo graag weer zichzelf zijn. Pieter Jan Dondersteen klimt met moeite op de rug van de grote zwarte kat. Hij aait 3 keer over de kop en geeft dan snel een kus. “Ik wens dat ik groot ben”, zei hij snel en klom vlug van de rug van de kat. Weer voelt Pieter Jan Dondersteen zich vreemd en warm. Flits, flop, floep! Pieter Jan Dondersteen wordt groot. Heel groot. “Help me dan toch!” Hij is nu zo groot als een reus. Hij gaat met zijn hoofd door het nieuwe dak van het vernieuwde winkelcentrum. Alle mensen die in het winkelcentrum zijn, gaan de winkel in om te schuilen, voor de grote voeten van Pieter Jan Dondersteen. Oh jee, wat nu? Komt het nog goed?
In de verte hoort Pieter-Jan Dondersteen een heel klein stemmetje. Waar kwam dat stemmetje vandaan? Het was de Visboer Je Maatje! “Stil maar jongen”, zei hij met een zware stem. “Neem een hap van mijn magische zoute haring, dan mag je een wens doen.” Pieter-Jan Dondersteen pakt de magische haring tussen zijn vingers en eet hem helemaal op! Hij likt nog even langs zijn grote vingers en doet dan snel een wens. “Ik wens dat ik weer mezelf ben”, snikt hij een beetje snotterig. Weer voelt Pieter-Jan Dondersteen zich vreemd. Heel vreemd! Flits, flop, floep. Hij zoeft naar beneden. “Ja! Ik ben mezelf weer”, glimlacht hij. “Dank je wel meneer de visboer”, zegt hij blij. Sonic Super Snel en Pieter-Jan Dondersteen vervolgden hun weg. Ze gaan naar de bibliotheek. Ze hadden namelijk op school gehoord dat ze daar wat boekjes hadden van Spekkie en Sproet.
Joepie! Wat zijn ze blij en opgelucht: ze hebben het boekje gevonden! Sonic Super Snel en Pieter-Jan Dondersteen gaan samen naar huis en lezen vol bewondering het boekje helemaal uit!!
Geschreven door Mate Stroot, 10 jaar.